Miria Düklü?ü Yak?nlar?

  Y?ld?zs?z bir gecenin a??rl???, kamp alan?n? sessizlikle sar?yordu. Havan?n so?uklu?unu da??tan tek ?ey, ?evredeki kamp ate?lerinden yay?lan titrek ???k ve ara s?ra duyulan uzak f?s?lt?lard?. Tepe üzerindeki büyük siyah ?ad?r, di?erlerinden daha yüksek ve yaln?z bir duru? sergiliyordu. Uzaktan bak?ld???nda bile, bu ?ad?r?n i?inde oturan figürün a??rl???n? hissettiren bir varl?k oldu?u a??kt?.

  ?ad?r?n ?nünde bekleyen iki kara elf figürü, gecenin sessizli?ini a??r bir endi?eyle b?lüyordu.

  Zarif hatlara sahip, uzun siyah sa?lar? ve k?z?l g?zleriyle dikkat ?eken kara elf, k?r?lgan bir ses tonuyla konu?tu:

  "Neredeyse ü? hafta oldu... Ama hala ?ad?r?ndan ??kmad?."

  Kad?n?n g?zleri, ?ad?r?n koyu siyah kuma??na tak?lm??t?. ??indeki endi?e, konu?malar?na ince bir titreme kat?yordu. G?zlerinin derinliklerinde hem merak hem de sab?rs?zl?k vard?. Yan?nda duran, daha sert hatlara ve gü?lü bir duru?a sahip ba?ka bir figür, ona d?ndü. Adam?n dudaklar? bir an k?p?rdad?, ama konu?mad?. G?zleri, yaln?zca ?ad?rda kilitli gibiydi.

  Ba??n? hafif?e e?erek ?ad?r?n karanl?k siluetine bakt?. G?zlerini bir an kapatarak derin bir nefes ald?. "Belki de yaln?z kalmas? gerekiyordur," dedi al?ak bir sesle. "Ama... Bu kadar uzun sürmesi tuhaf."

  Sesi, ?ad?rdan gelen g?rünmez bir a??rl???n etkisiyle bo?ulmu? gibiydi. Kendi i?inde bir endi?eyi bast?rmaya ?al???yordu, ama yüzündeki gergin ifade, bu ?aban?n ba?ar?s?z oldu?unu g?steriyordu.

  Sessizlik, konu?malar?n?n yerini ald?. ?kisinin de zihni karma??k dü?üncelerle doluydu.

  Tepenin ?evresini kaplayan düzensiz bir ?ad?r orman?, kara elf ordusunun kamp?n? olu?turuyordu. Kü?ük gruplar halinde kamp ate?lerinin ?evresine oturan sava???lar, yorgun yüzlerinde ?aresizlikle kar???k bir sab?r ta??yordu. Kimi sessizce silahlar?n? temizliyor, kimi f?s?lt?larla konu?uyordu. Ama ne kadar s?radan g?rünse de bu sahne, üzerlerindeki a??rl??? gizleyemiyordu.

  Oliar kasabas?ndan sonra durdurulan bu intikam yolculu?u, her biri i?in bir s?nav haline gelmi?ti. Liderlerinin emriyle Miria ?ehrinin yak?nlar?nda durmu?, haftalard?r bekliyorlard?. Bu bekleyi?, sava??n ?fkesini so?utuyor, onlar?n i?inde bir bo?luk yarat?yordu.

  Miria, Gallant ?mparatorlu?u'nun gurur abidesi, en büyük ü?üncü ?ehriydi. Onu yok etmek, kara elfler i?in sadece bir zafer de?il, halklar?n?n k?lelikten kurtulu?unun sembolü olacakt?. Ancak liderlerinin sessizli?i, onlar? yaln?zca sab?rlar?n? de?il, ba?l?l?klar?n? da sorgulamaya zorluyordu.

  "?ntikam..."

  Kara elfler i?in bu kelime, bir sava? ???l??? kadar kutsald?. Bu, sadece ?lenlerin de?il, ya?ayanlar?n da onuruydu. Halklar?n?n onuru, k?le edilmi? karde?lerinin ???l?klar? ve katledilen sevdiklerinin hat?ras?...

  Ama liderleri olmadan bu yolda ilerlemek mümkün de?ildi. Liderleri, yaln?zca bir sava??? de?il, ayn? zamanda onlar?n umutlar?n?n ve intikam arzusunun ta??y?c?s?yd?. Onun suskunlu?u, tüm kampta bir belirsizlik dalgas? yarat?yordu.

  Liderlerinin ?ad?r?n? izleyen sava??? figür, sessizli?i bozarak sordu: "Ne kadar daha bekleyece?iz? Miria elimizin alt?nda, ama burada k?k sal?yoruz. Bize bir i?aret vermesi gerekmez mi?"

  Yan?ndaki zarif kad?n, ?ad?rdan g?zlerini ay?rmadan cevap verdi: "Onun bir plan? vard?r. Ama... Endi?elenmeye ba?lad?m. Bize yol g?stermesi gerekirken, bu sessizlik..." Kelimeleri yar?da kesildi. G?zlerinde ilk defa a??k bir korku par?lt?s? belirdi. "Belki de kendi sava??n? veriyordur."

  Sava??? adam, kad?n?n bu yorumu üzerine bak??lar?n? ka??rd?. "Kendi sava?? m??" diye m?r?ldand?. "Ama bizim liderimiz o, Liraz. E?er bizim i?in burada de?ilse... O zaman intikam ne anlam ifade eder ki?"

  Liraz, g?zlerini hafif?e k?st?. "Onu yarg?lamak bize dü?mez, Fenrin. Ama onun bizi b?rakmayaca??n? da biliyoruz. Bekleyece?iz. E?er bizi burada bekletiyorsa, bunun i?in bir sebebi vard?r."

  ***

  ??eride, beyaz sa?l? bir figür hareketsizce oturuyordu. G?lgeler, ?ad?r?n k??elerinde k?p?rd?yor, yere serilmi? siyah kuma? zemin üzerinde bir dans sergiliyordu. Gen? adam?n ametist g?zleri, bo?lu?a bak?yordu. Ama bak??lar?n?n ard?nda f?rt?nal? bir karma?a d?nüyordu.

  Sa? yana??ndaki derin yara izi, zay?f ???kta bile belirgin bir ?ekilde g?rünüyordu. Dü?üncelerinin a??rl???, omuzlar?n? yere ?akm?? gibiydi. Yava??a, zar zor duyulan bir sesle konu?tu: "?ntikam?n seni k?r ediyor, Agares'in ?ocu?u..."

  Zihninde yank?lanan o tan?d?k ses bir kez daha belirdi. Gümü? sa?l? elf figürü, her gece oldu?u gibi bu gece de onun rüyalar?na s?zm??t?. Onun uyar?lar?, bu gece zihninin her k??esini ele ge?irmi?ti.

  "Soyunu uyand?rmal?s?n... ?ntikam?n?n esaretinde kaybolmu?sun... Uyan, ?ocu?um. Bana gel... Endoril'e gel..."

  "Ger?ek dü?manlar?n kuzeyde, onlar?n kontrollerinden kurtulmal?s?n. Uyan, Agares'in ?ocu?u..."

  Bu s?zler, zihninde yank?lanan bir melodiydi. Her gece rüyalar?nda g?rdü?ü gümü? sa?l? figürün f?s?lt?lar?. Ama bu kelimeler, onun i?in bir cevap de?il, yaln?zca daha fazla sorunun habercisiydi. Agares kimdi? Ger?ek dü?man kimdi? Kuzeyde onu bekleyen neydi?

  Derin bir nefes alarak g?zlerini kapad?. ?ad?r?n i?indeki hava, ona a??rl?k yap?yordu. Bu ?ad?r, intikam h?rs?yla dolu bir gen? adam?n s???na??yd?. Ama art?k bu h?rs?n yerini, belirsiz bir bo?luk alm?? gibiydi.

  "Anne... Ne yapmal?y?m?"

  Annesinin yüzü zihninde belirdi. Onun ?efkatli bak??lar? ve nazik gülümsemesi, ge?mi?te b?rakt??? huzurun bir par?as?yd?. Ama o g?rüntü, k?sa süre sonra ba?ka bir figüre d?nü?tü. Siyah sa?l?, k?z?l g?zlü ve zarif bir duru?a sahip Lenore. Onun varl???, Aries'in zihninde hala canl? bir ?ekilde yank?lan?yordu.

  "Lenore..." diye f?s?ldad?. "Ke?ke burada olsayd?n. Ne yapmam gerekti?ini bana s?yleyebilirdin."

  Ama Lenore de ge?mi?te kalm?? bir hayaletten fazlas? de?ildi. Onun eksikli?i, Aries'in i?indeki bo?lu?u daha da derinle?tiriyordu. Zihninde d?nüp duran bu dü?ünceler, sanki her seferinde onu daha büyük bir karanl??a ?ekiyordu.

  Rüyalar?nda g?rdü?ü gümü? sa?l? elf, ona sürekli ayn? mesaj? g?nderiyordu. Endoril... Kendanor da?lar?n?n do?usunda, orman elflerinin ba?kenti. Ancak bu yer, Aries i?in ula??lmas? imkans?z bir mesafe gibi g?rünüyordu. Oraya gitmek, yaln?zca bir yolculuk de?il, onun tüm planlar?ndan ve intikam?ndan vazge?mesi anlam?na geliyordu.

  Peki, ger?ekten gitmeli miydi? Endoril, ger?ekten bir cevap sunabilir miydi? Yoksa bu yaln?zca bir tuzaktan m? ibaretti?

  Aries, ba??n? geriye yaslad? ve g?zlerini kapatt?. Zihnindeki kaos, bir girdap gibi onu i?ine ?ekiyordu. ?ntikam, onun i?in hala bir gereklilik gibi g?rünüyordu. Ama son haftalarda bu gereklilik, s?nmeye yüz tutmu?tu. Kalbindeki ate?, art?k yaln?zca bir kor gibiydi.

  "Ger?ek dü?manlar?n kuzeyde..." diye tekrarlad? kendi kendine. Ama bu kelimeler, bir cevaptan ?ok bir bilmece gibiydi.

  Zaman, ?ad?r?n i?inde durmu? gibiydi. Ama d??ar?daki kamp ate?lerinin ??t?rt?s? ve kara elflerin sessiz f?s?lt?lar?, dünyan?n d?nmeye devam etti?ini hat?rlat?yordu. Aries i?in bu gece, yaln?zca bir karar?n ba?lang?c? olabilirdi.

  Ve bu karar, yaln?zca onun de?il, herkesin kaderini de?i?tirecekti.

  ***

  Gallant ?mparatorlu?u, Helios ?ehri

  ?mparatorluk Saray?

  Jaksen, sabahki yorucu e?itimden sonra odas?na d?ndü?ünde, Rona onu bekliyordu. Hizmet?iler, odan?n d?rt bir yan?na yay?lm??, zarif k?yafetleri dikkatle düzenliyordu. Odan?n k??esinde yer alan büyük, alt?n i?lemeli bir ayna, odadaki her hareketi yans?tarak atmosferi daha da g?rkemli k?l?yordu. Jaksen, Rona'n?n i?aretiyle yava??a aynan?n ?nüne ge?ti ve dikkatle ?nüne serilen k?yafetlere bakt?.

  Giydi?i alt?n i?lemeli beyaz tunik, dokundu?u anda bile kaliteli bir kuma? oldu?unu hissettiriyordu. Kuma??n üzerine i?lenmi? karma??k desenler, Gallant ?mparatorlu?u'nun gücünü ve ihti?am?n? simgeliyordu. Desenlerde, Helian'?n kutsal sembolleri, güne? ???nlar?n? and?ran ince alt?n ipliklerle zarif?e dokunmu?tu. Tuni?in etekleri, yere hafif?e sürünüyordu, ancak hareketini k?s?tlamayacak kadar ustal?kla tasarlanm??t?. Kuma??n hafifli?i, onun yaln?zca bir k?yafet de?il, adeta bir sanat eseri oldu?unu g?steriyordu. Omuzlar?na yerle?tirilen gümü? i?lemeli pelerin ise, Jaksen'i bir sava???dan ziyade kutsal bir figüre d?nü?türüyordu. Pelerin, omuzlar?ndan ba?layarak s?rt?na do?ru zarif bir ?ekilde d?külüyor, gümü? ipliklerle Helian'?n sembolü i?lenmi?ti.

  Love this story? Find the genuine version on the author's preferred platform and support their work!

  Jaksen, aynadaki yans?mas?na bakarken istemsizce yüzünü buru?turdu. "Bunlar?n hepsi ger?ekten gerekli mi?" diye m?r?ldand?. Sesinde hem rahats?zl?k hem de hafif bir mahcubiyet vard?. Bu kadar g?steri?li bir k?yafetin i?inde, kendini tan?yamaz gibi hissediyordu. Kendi dünyas?ndaki g?rünümüyle k?yasland???nda bu kadar ihti?aml? bir g?rünüm, ona olduk?a yabanc? geliyordu.

  Rona, Jaksen'in yan?na yakla?t?. Yumu?ak bir ses tonuyla konu?tu:

  "Kahraman olmak yaln?zca sava? meydan?nda kazan?lan zaferlerden ibaret de?il, Jaksen. ?nsanlar?n sana inanmas? gerekiyor. Bu güveni, yaln?zca yapt?klar?nla de?il, g?rünü?ünle de kazan?rs?n. Ve bu gece, onlar?n inanc?n? peki?tirmek i?in bir f?rsat."

  Jaksen, Rona'n?n hakl? oldu?unu biliyordu. Yine de bu kadar g?steri?li bir ortamda kendini rahat hissetmesi zordu. Ayna, onun i?indeki tereddüdü ve yabanc?l??? yans?t?yor gibiydi. Elleriyle tuni?in kenar?n? hafif?e ?eki?tirdi.

  "Bu kadar süslemeye gerek var m? ger?ekten?" diye sordu.

  Rona hafif?e gülümsedi. "Bu yaln?zca süs de?il," dedi. "Bu, Gallant'?n halk?na, asillerine ve liderlerine verdi?i mesaj. Sen onlar?n kahraman?s?n. Onlar?n gelece?i, umudu ve... Helian'?n lütfusun. Bunu unutma."

  Bu s?zler, Jaksen'i k?sa bir süre dü?ündürdü. Yapt??? ?eylerin ?nemini biliyordu, ama b?ylesine a??r bir sorumluluk omuzlar?nda ta??mak, ona hala ger?ek d??? geliyordu. Kendine güvenmekte zorlan?yordu, ?ünkü bu dünyan?n siyaseti ve sembolizmi, onun al???k oldu?u ?eylerin ?ok ?tesindeydi.

  Rona, onun tereddüdünü fark etmi? gibiydi. Hafif bir ses tonuyla ekledi:

  "Unutma, Jaksen. Bu yaln?zca bir k?yafet de?il. Bu, bir rol. Ve bu gece o rolü en iyi ?ekilde oynaman gerekiyor. ?nsanlar?n g?rece?i ?ey, yaln?zca k?yafet de?il, senin kararl?l???n olacak."

  Jaksen, derin bir nefes ald?. Rona'n?n s?zleri, biraz olsun ona cesaret vermi?ti. Ba??n? sallayarak, "Hakl?s?n," dedi. Yine de i?indeki rahats?zl?k tamamen ge?mi? de?ildi. Yüzüne yans?yan kararl?l??? toparlamaya ?al??arak ekledi:

  "Hadi, haz?r?z san?r?m."

  Rona, kap?ya do?ru yürüdü ve hafif?e arkas?na d?nerek bir bak?? att?. G?zlerinde, Jaksen'e duydu?u güven ve biraz da merak vard?.

  "Evet, haz?r?z. ?imdi onlara kim oldu?unu g?ster."

  Jaksen, kap?n?n e?i?inden ge?erken derin bir nefes daha ald?. Saray?n koridorlar?na yay?lan ihti?am ve ard?nda b?rakt??? tereddüt aras?nda yürürken, bu gece yaln?zca bir kahraman de?il, bir lider gibi g?rünmesi gerekti?ini hissediyordu.

  Jaksen, büyük salonun devasa kap?lar?ndan i?eri ad?m att???nda, derin bir sessizlik yay?ld?. Yerden tavana kadar uzanan süslemelerle dolu ihti?aml? duvarlar ve par?ldayan avizelerin ????? alt?nda, g?zler bir anda ona ?evrildi. Salonda biriken onlarca asil, bir anda f?s?lda?may? kesti ve Jaksen'i incelemeye ba?lad?.

  G?zlerinin üzerine ?evrildi?ini hissetmek, gen? adam?n nefesini s?kla?t?rd?. Salondaki atmosfer hem hayranl?k hem de sorgulamayla yüklüydü. ?pek hal?lar?n üzerinde yürürken, Jaksen'in her ad?m? yank?lan?yor, bu yank? sanki her bak???n a??rl???n? daha da art?r?yordu.

  Asillerin aras?nda süzülen bak??lar, her biri farkl? bir dü?ünceyi yans?t?yordu. Kad?nlar, yerleri süpüren ipek elbiseleriyle birer sanat eseri gibi par?ld?yordu. Giydikleri k?yafetler, zarif danteller, de?erli ta?larla süslenmi? korse ve etekler ile g?z al?c? bir ihti?am sergiliyordu. Kimi kad?nlar alt?n ve gümü? tak?lar?yla dikkat ?ekerken, di?erleri ta? i??ilikli mücevherlerle adeta zenginliklerini birer arma gibi ta??yorlard?. Erkekler ise, geni? omuzlu ceketler, ince i??ilikle haz?rlanm?? pelerinler ve aile armalar?n? sergileyen tokalarla gü?lerini ilan ediyordu.

  Herkes, ?mparatorlu?un yeni kahraman? olarak tan?t?lan bu gen? adam? merakla süzüyordu. F?s?lda?malar, salonun d?rt bir yan?na yay?lan hafif bir u?ultuya d?nü?mü?tü.

  "Bu mu o?"

  "Bu kadar gen? miymi??"

  "Ger?ekten de ?mparatorlu?umuzu kurtaracak ki?i bu ?ocuk mu?"

  Bu tür yorumlar, Jaksen'in ad?mlar?n? yava?latt?. Kalbinde bir a??rl?k hissetti; her kelime, omuzlar?na yeni bir sorumluluk ekliyordu. Yine de bu dü?ünceleri, yüzüne yans?tmamak i?in elinden geleni yapt?. Derin bir nefes alarak ilerledi.

  Salonun ortas?nda, büyük bir masan?n ?evresinde oturan ?nemli figürler dikkat ?ekiyordu. ?mparator, ihti?am?yla hemen fark ediliyordu. Alt?n i?lemeli uzun cüppesi ve ba??ndaki kü?ük bir ta?, onun otoritesini peki?tiriyordu. Yan?nda, Ogmios'un bilge yüzü se?iliyordu; g?zleri dikkatle Jaksen'i süzüyordu. Morgana ise gü?lü ve otoriter duru?uyla bir ??valyenin asaletiyle masada yerini alm??t?. Argus ve di?er ?nemli figürler, giyimleri ve duru?lar?yla asaletin birer temsilcisiydi.

  Rona, Jaksen'in yan?nda yürürken hafif?e e?ildi ve al?ak bir sesle konu?tu:

  "Unutma, burada yaln?zca izleniyorsun. Senin yapman gereken tek ?ey, kendin olmak."

  Bu s?zler, Jaksen'in i?indeki huzursuzlu?u biraz hafifletti. Ba??n? hafif?e sallayarak Rona'ya te?ekkür etti. Ancak bu, her ?eyin daha kolay olaca?? anlam?na gelmiyordu. Bu salon, yaln?zca bir ziyafet salonu de?il, ayn? zamanda ?mparatorlu?un asillerinin Jaksen'i tartt???, her hareketini de?erlendirdi?i bir arenayd?.

  Jaksen, salonda ilerlerken, dikkatle düzenlenmi? detaylara g?zleri tak?ld?. Alt?n süslemelerle kaplanm?? büyük sütunlar, ?mparatorlu?un gücünü ve ihti?am?n? sergiliyordu. Duvarlardaki fresklerde, bir tarafta, Helios'un kurucusu ilk ?mparator Helian'?n sava?lar?n? betimleyen freskler; di?erinde ise, Güne? tanr?s? Helian'a sunulan kutsal t?renler i?lenmi?ti. Avizelerden süzülen ???k, masalarda dizili kristal bardaklar ve alt?n tabaklar?n üzerinde par?ld?yordu. Masalarda yer alan ?e?it ?e?it yiyecekler, yaln?zca ?mparatorlu?un zenginli?ini de?il, misafirlerine g?sterdi?i ?zeni de yans?t?yordu.

  Hizmet?iler, sessiz ve zarif hareketlerle misafirlere ?arap dolduruyor, yemekleri servis ediyordu. Ancak onlar?n hareketleri bile, salondaki genel dikkat yo?unlu?unu da??tmaya yetmiyordu. Herkesin g?zleri, hala Jaksen'in üzerindeydi.

  Bir süre sonra, ?mparator aya?a kalkt? ve tüm salon bir anda sessizle?ti. ?mparator'un varl???, salona hakim oldu. G?zlerini Jaksen'e ?evirdi ve gür bir sesle konu?maya ba?lad?:

  "Bugün burada toplanmam?z?n sebebi, yaln?zca bir ziyafet de?il. Bugün, Gallant ?mparatorlu?u'nun umudunu selamlamak i?in bir araya geldik. Jaksen, yaln?zca bir sava??? de?il, ayn? zamanda bu halk?n umudu, tanr?lar?n bize bir lütfu."

  Salondaki f?s?lt?lar bir kez daha yükseldi, ama bu kez Jaksen'i yarg?layan de?il, ona hayranl?k duyan ses tonlar? hakimdi. Jaksen, ?mparator'un bu s?zleriyle üzerindeki bask?n?n biraz daha artt???n? hissetti. Ama ayn? zamanda, bu gece yaln?zca bir ba?lang?? oldu?unu biliyordu.

  ?mparator'un gü?lü sesi salonda yank?lan?rken, herkes dikkatle onu dinlemeye devam etti. Jaksen, salonun tam ortas?nda ayakta duruyor, ?mparator'un her kelimesiyle üzerindeki sorumlulu?un daha da büyüdü?ünü hissediyordu. ?mparator, konu?mas?n? sürdürdü:

  "Jaksen, tanr?lar?n bize g?nderdi?i bu kahraman, yaln?zca k?l?c?yla de?il, kalbindeki cesaretle de bizi ayd?nlatacak. Hepimiz, onun liderli?inde ?mparatorlu?umuzun karanl?k günlerden yeniden do?aca??na inan?yoruz."

  Bu s?zler üzerine salon alk??larla doldu. Asiller, masalar?n?n ?nünde oturduklar? yerden zarif?e ellerini birbirine vuruyor, Jaksen'i dikkatle süzerek onun bu yükü kald?r?p kald?rmayaca??n? tartmaya ?al???yorlard?.

  Jaksen, bu yo?un atmosferde, kendisini d??ar?dan bir izleyici gibi hissetti. Rona'n?n s?zleri akl?nda yank?land?: "Kahraman olmak yaln?zca sava? meydanlar?ndan ibaret de?il" Derin bir nefes ald? ve ad?mlar?n? ?mparator'a do?ru y?nlendirdi. ?nünde e?ilerek, sayg?s?n? g?sterdi.

  "Majesteleri," dedi Jaksen, sesi olabildi?ince kararl? ??kmaya ?al??arak, "Bana g?sterdi?iniz bu güven ve halk?n?za olan inanc?n?z i?in minnettar?m. S?z veriyorum, bu güveni bo?a ??karmayaca??m."

  Bu basit ama gü?lü s?zler, salonun atmosferini bir anda de?i?tirdi. ?mparator memnuniyetle ba??n? sallad? ve elini Jaksen'in omzuna koyarak onu masaya y?nlendirdi. Jaksen, ?mparator'un sa? taraf?nda ayr?lm?? ?zel bir yere oturdu. Bu, onun bu geceki ?neminin alt?n? ?izen bir detayd?.

  Masalar, ?e?it ?e?it yiyecek ve i?ecekle doluydu. ?arap kadehleri birbirine toku?turulurken, zengin kokular salonu dolduruyordu. Alt?n tabaklarda sunulan egzotik etler, nadir bulunan baharatlarla haz?rlanm?? sebze yemekleri, par?ldayan meyve tabaklar?, Gallant ?mparatorlu?u'nun ihti?am?n? g?zler ?nüne seriyordu.

  Jaksen, oturdu?u yerde masan?n üzerindeki yiyeceklere bakarken, kendi dünyas?nda hi?bir zaman b?yle bir ziyafet g?rmedi?ini dü?ündü. K?ylerinde bu kadar bolluk, ancak hikayelerde anlat?lan bir ?eydi. Ancak bu bolluk, ona rahatl?k yerine a??rl?k hissettiriyordu. Bu kadar ?ok ?eyin bedeli neydi? Burada oturan herkes, halklar?n?n s?rt?ndaki yükle, lüks i?inde ya?am?yor muydu?

  Yan?nda oturan Ogmios, bu dü?ünceleri okumu? gibi hafif?e Jaksen'e do?ru e?ildi. "Bu gece, ?mparatorlu?un yüzünü g?rüyorsun. Ama bu yüz, her zaman ger?e?i yans?tmaz. ?hti?am, ?o?u zaman korkuyu gizler," dedi. G?zleri, bir an i?in masan?n di?er taraf?nda oturan Argus'a kayd?.

  Jaksen, Ogmios'un bu s?zlerinden sonra ?evresine daha dikkatle bakmaya ba?lad?. Kad?nlar ve erkekler, kadehlerle ne?eli bir ?ekilde kahkahalar at?yor, birbirlerine zarif s?zler f?s?ld?yordu. Ama yüzlerinde bir maskenin izlerini g?rebiliyordu. Baz?lar?n?n bak??lar?nda merak ve ihtiyat, baz?lar?nda ise k?skan?l?k ve kü?ümseme vard?.

  Bir kad?n sesi, Jaksen'in dü?üncelerini b?ldü. "Demek kahraman?m?z sensin," dedi, kar??s?nda oturan orta ya?l? bir asil kad?n. G?zleri, onun üzerinde keskin bir ?ekilde geziniyordu. "Bunca y?ld?r tanr?lar?n sessizli?inden sonra, sonunda Helian bize yard?m etmeye karar verdi. Bu, elbette sevindirici bir geli?me. Ama... ger?ekten bu yükü kald?rabilecek misin?"

  Kad?n?n sesi ne dostane ne de sald?rgand?. Daha ?ok Jaksen'i ?l?en bir ton ta??yordu. Jaksen, derin bir nefes alarak cevap verdi: "Bu yükü kald?rmak i?in buraday?m. Ama bunu yaln?z ba??ma yapaca??m? dü?ünmüyorum. ?mparatorlu?un gücü ve halk?n deste?i olmadan hi?bir kahraman ba?ar?l? olamaz."

  Kad?n hafif?e ba??n? e?erek memnuniyetle gülümsedi. Ancak Jaksen, bu gülümsemenin alt?nda bir ba?ka anlam oldu?unu hissediyordu. Masadaki di?er asiller de bu diyalogu dikkatle takip etmi?, kendi aralar?nda f?s?lda?maya ba?lam??lard?.

  Ziyafet devam ederken ?mparator, bir kez daha aya?a kalkt?. Bu hareket, salonda bir kez daha sessizli?in hakim olmas?n? sa?lad?. Herkes ona dikkat kesildi.

  "Bu gece yaln?zca bir kahraman? selamlam?yoruz. Ayn? zamanda birlik olman?n ve ?mparatorlu?umuzun gücünü yeniden hat?rlaman?n ?nemini kutluyoruz. Jaksen, bu salonda oturan herkesin umudu. Ama onun ba?ar?s?, yaln?zca onun yeteneklerine ba?l? de?il. Bizim birlik ve deste?imize ba?l?."

  Bu s?zler hem bir uyar? hem de bir te?vikti. ?mparator'un konu?mas?, asillerin birbirlerine bakarak ba?lar?n? onaylar ?ekilde sallamalar?na neden oldu.

  Gecenin ilerleyen saatlerinde, masalardaki ?araplar tükenmeye, kahkahalar azal?rken f?s?lt?lar yeniden yükselmeye ba?lad?. Jaksen, bu gece boyunca yaln?zca bir ziyafete kat?lmad???n? anlam??t?. Bu, onun i?in bir s?nav, bir tart?yd?. G?zler üzerindeydi ve her kelimesi, her hareketi, bu yeni dünyada bir yer edinmesi i?in ?nemliydi.

  Rona, gecenin sonunda Jaksen'in yan?na geldi. Yava??a e?ilerek, "G?rdün mü? Bu gece yaln?zca yemek yemedik. Bu insanlar, seni izliyor, de?erlendiriyor. Ama endi?elenme, iyi bir izlenim b?rakt?n," dedi.

  Jaksen, derin bir nefes alarak Rona'ya bakt?. "Burada olmak... sava?maktan daha zor," diye itiraf etti.

  Rona, hafif?e gülümseyerek ba??n? sallad?. "Bu da bir sava?, Jaksen. Ve ilk sava??n? kazand?n. Tebrik ederim."

  Jaksen, salonun son bir kez daha ihti?am?na bakt?. Ard?ndan, bu gecenin yaln?zca ba?lang?? oldu?unu bilerek yava??a geni? balkon kap?s?na y?neldi.